Preminuo je legendarni voditelj Radio Beograda Svetislav Sveta Vuković
Voditelj radijske emisije „Vreme sporta i razonode” i autor tekstova poznatih pesama kao što su „Ljubav je samo reč”, „Odiseja”, „Kad bih znao da je sama”, „Maestro i violina”, „Pozdravite moga tatu” Svetislav Vuković preminuo je u nedelju, 4. avgusta 2019. u svojoj 83. godini.
Svetislav Vuković je rođen 3. februara 1936. godine u Štitarici kod Mojkovca, gde je i završio osnovnu školu. Nižu gimnaziju sa malom maturom pohađao je i završio u Kolašinu. Četiri razreda Više realne gimnazije završio u Ivangradu, dok je osmi razred gimnazije i veliku maturu završio je u Bijelom Polju 1955. godine. Te iste godine upisao je Pravni fakultet u Beogradu, na kojem je i apsolvirao.
Tokom svog četrdesetogodišnjeg rada oprobao se u raznim žanrovima radio izraza od spikera, preko izveštača, reportera-voditelja, pa do urednika emisija.
Prvog novembra 1961. postavljen je za spikera Radio Beograda. Potom odlazi na Radio-autoput, najpre u Niš a zatim u Svetozarevo, te se smatrai jednim od osnivača te radio-stanice. Prvog decembra 1967. godine prelazi u Drugi program Radio Beograda.
Želeći da se ogleda u radio izrazu i van spikerskog posla, prvog januara 1975. godine dobija zvanje novinara-voditelja i vodi i piše scenario za jednu u to vreme od najslušanijih emisija na radiju uopšte „Sunce, more, bit i hit”. Pored „Minimaksa”, „Prijatelja zvezda” i „Dežurnog studija” bio je to jedan onih zabavnih programa sredinom sedamdesetih godina XX veka koji su učinili prekretnicu u toj vrsti radijskog programa.
Jedan je od od četvorice rodonačelnika tog novog oblika novinarstva u elektronskim medijima. U to vreme primljen je i u Udruženje novinara Srbije.
Pošto se na Drugom programu ukazala potreba za sportskom emisijom poveren mu je program subotom popodne „Muzika, sport, muzika”, na kojem je supervizor bio legendarni Radivoje Marković.
Marta meseca 1978. godine zajedno sa ovom emisijom prelazi na Prvi program Radio Beograda. Novembra 1978. dobija zvanje urednika-voditelja, da bi jula 1981. godine preuzeo uređivanje i vođenje legendarne emisije „Vreme sporta i razonode”.
Za šesnaest godina rada na tom programu, pored uobičajenog uređivanja i vođenja, ističu se i njegove autorske serije. Najpre serija razgovora pod nazivom „Asovi YU fudbala” – svojevrsna antologija velikana fudbalske igre na prostorima bivše Jugoslavije koja je obuhvatala tri generacije rođene u periodu od 1918. do 1948. godine, od Franja Velfla do Jovana Aćimovića.
Druga velika serija razgovora o sportistima koji su osvajali olimpijska odličja za tri Jugoslavije nosila je naziv „Jugoslovenske olimpijske legende”.
Njegovi prvi nastupi na beogradskoj televiziji datiraju još od 1961. godine. Bila je to serija naučnih programa u kojima je skoro godinu dana bio voditelj.
Posle toga, početkom sedamdesetih ogdina sledi serija emisija o stvaraocima jugoslovenske zabavne muzike „Čeznem da sam sa vama”. Bili su to portreti Radoslava Graića, Vojkana Borisavljevića, Đela Jusića, Mojmira Sepea, Aleksandra Koraća i drugih znamenitih stvaralaca. Bio je i koscenarista i voditelj serije.
Poznat je i po serijama „Sećaš li se onog sata”, „Sabori u Srbiji” i „Čaša vode sa izvora”.
Na televiziji je vodio ili prenosio i koncerte ozbiljne, zabavne i narodne muzike, kao i emisije i direktne prenose značajnih državnih praznika i istorijskih datuma.
Bio je voditelj Dragačevskog Sabora, Omladinskog festivala u Subotici, Beogradskog džez festivala, Mesama, festivala narodne i zabavne muzike, Vukovog sabora u Tršiću i Sabora narodnog stvaralaštva u Topoli.
Kao poetski stvaralac zastupljen je sa nekoliko pesama u „Antologiji crnogorskog pjesništva za djecu”, antologiji „Riznica srpskog pesništva za decu”, antologiji „Najlepše ljubavne pesme napisane na srpskom jeziku” i antologiji svetske dečije poezije „Plavi zec”. Sa deset pesama zastupljen je i u Antologiji „Ljubav je samo reč” koja je i nazvana po njegovoj čuvenoj pesmi, u kojoj su publikovane najlepše ljubavne pesme komponovane od strane najpoznatijih jugoslovenskih autora ovog muzičkog žanra.
Počev od 1965. napisao je gotovo hiljadu pesama koje su pevali najpoznatiji jugoslovenski pevači., a za svoje tekstove osvajao je nagrade i priznanja na festivalima u Beogradu, Zagrebu, Opatiji, Ljubljani, Skoplju, Prištini, Novom Sadu i Budvi.
Za njegov novinarski i voditeljski rad pripala mu je Godišnja novinarska nagrada Radio-televizije Beograd 1982. godine za seriju emisija „Devijacije u sportu”. Dobio i godišnju nagradu Radio-televizije Beograd za voditeljstvo 1993. godine, kao i dve nagrade za radio-voditeljstvo 1983. i 1988. godine, a osvojio je i Oskar popularnosti „Radio TV revije” za emisiju „Vreme sporta i razonode”.
Nagrada za životno delo Radio-televizije Srbije pripala mu je 1999. godine, dok je 2000. godine proglašen za najboljeg voditelja RTS-a.
Bio je dugogodišnji predsednik Udruženja radnika estradne delatnosti Srbije i potpredsednik Udruženja estradnih umetnika Srbije. Imao je brojne funkcije u novinarskoj organizaciji Radio-televizije Srbije. Penzionisan je 2000. godine, posle 43 godine provedene u RTS-u.
U zajednici sa Božidarom Veljkovićem, Miladinom Manojlovićem i Žarkom Obračevićem tokom četiri decenije predstavljao je osobeni zaštitni znak Radio Beograda - oličenje istinske kulture govora, kvalitetne interpretacije, snage, jasnoće i čistote izgovora.
Vreme sahrane Svetislava Vukovića biće naknadno objavljeno.
